Nazywam się Daniel Bukowski i witam Was na mojej nowej stronie!

Już jako dziecko zrozumiałem, że jestem jednym z tych, o których się mówi, że w ich żyłach płynie benzyna zamiast krwi. Zamiast po lekcjach biegać za piłką wspólnie z kolegami, wolałem siedzieć w warsztacie u boku taty. To właśnie ojciec zaraził mnie tą nieuleczalną chorobą, uzależnieniem – miłością do motoryzacji i motorsportu. Od małego często towarzyszyłem mu, gdy przemierzał kolejne kilometry ciężarówką i czerwoną WSK-ą. Sam też wówczas imałem się różnych zajęć, ażeby zarobić na swoją wymarzoną motorynkę. Pasja sprawiała, że coraz ciężej pracowałem i musiałem decydować się na mnóstwo wyrzeczeń, ale w kolejnych latach w moim garażu pojawiały się coraz nowocześniejsze i coraz szybsze motocykle: Simson, Yamaha, kolejne modele Kawasaki...

Za sprawą mojego przyjaciela, Tomka Małłka, poznałem wyścigi motocyklowe „od kuchni”. Gdy on rozpoczął starty na torze, zacząłem pomagać mu w obsłudze sprzętu. Szybko pojąłem, że także moje miejsce jest na asfaltowej pętli.

W 2005 roku kupiłem pierwszy motocykl wyścigowy i zrobiłem licencję zawodniczą. Niestety, sprzęt pechowo spłonął już w trakcie mojego pierwszego treningu. Nie zniechęciło mnie to bynajmniej, a wręcz jeszcze bardziej zmotywowało.

Po dwóch latach zbierania budżetu kupiłem Yamahę R6 i 13. maja 2007 roku stanąłem na starcie Otwartych Motocyklowych Mistrzostw Polski w pucharowej klasie Rookie. Ku mojemu zdziwieniu, ukończyłem wyścig jako trzeci, a w kolejnych byłem już cały czas pierwszy, w związku, z czym nagromadziłem taką ilość punktów, która na jedną rundę przed końcem sezonu zagwarantowała mi pierwszą pozycję w klasyfikacji generalnej całego cyklu. Nie chcąc tracić czasu, szybko wyrobiłem sobie zawodniczą licencję A, która pozwoliła mi ostatni wyścig sezonu zaliczyć w mistrzowskiej klasie Superstock 600. Okazało się to strzałem w dziesiątkę, ponieważ mimo motocykla bardzo odbiegającego od konkurencji i raptem 4-miesięcznego doświadczenia w ściganiu się, dojechałem na wysokiej, czwartej pozycji. Po tym sukcesie zdecydowałem, że w sezonie 2008 będę kontynuował starty właśnie w klasie Superstock 600. Koniec sezonu uwieńczyłem koroną PIERWSZEGO V-CE MISTRZA POLSKI. Kolejne lata to dalsze starty w mistrzostwach kraju, a także szereg udanych startów w zagranicznych cyklach (mistrzostwa świata, mistrzostwa Europy i Alpe Adria). Na zakończenie sezonu 2011 sięgnąłem po mój pierwszy, choć jestem przekonany, że nie ostatni tytuł WYŚCIGOWEGO MOTOCYKLOWEGO MISTRZA POLSKI (klasa Supersport).

Minęło już 10-lecie moich startów okraszone aż kilkunastoma tytułami. Kontynuuję szczęśliwą passę zdobywając kolejne trofea i póki co nie widzę szans, abym się z tego wyleczył, dlatego wszystkich pasjonatów tego wspaniałego sportu zapraszam do kibicowania i regularnego odwiedzania zawodów oraz mojej strony.

daniel bukowski #22

Data i miejsce urodzenia:

03.03.1983r., Poznań

Miejsce zamieszkania:

Suchy Las k. Poznania

Zawód:

technik-mechanik

Wzrost:

177

Masa ciała:

74kg

Zespół/klub:

AF Racing Team Ducati Toruń/Automobilklub Wielkopolski

Aktualne serie wyścigowe:

Wyścigowe Motocyklowe Mistrzostwa Polski, Alpe Adria

Klasa:

Superstock 1000

Największe dotychczasowe sukcesy sportowe

krajowe:

Mistrz Polski w klasie Supersport (2011), I-wicemistrz Polski w klasie Supersport (2010), I-wicemistrz Polski w klasie Superstock 1000 (2016, 2017), II-wicemistrz Polski w klasie Superbike (2015), , I-wicemistrz Polski w klasie Stocksport 600 (2008), II-wicemistrz Polski w klasie Stocksport 600 (2009)

międzynarodowe:

Mistrz Alpe Adria Championships w klasie Superstock 600 (2009, 2013), II-wicemistrz Alpe Adria w klasie Superstock 600 (2014), II-wicemistrz Alpe Adria w klasie Supersport 600 (2009), 5. miejsce w mistrzostwach Europy w klasie Supersport (2011, 2012), 13. miejsce w rundzie mistrzostw świata w klasie Supersport w Brnie (2010)

Nadrzędne sportowe plany/cele:

Mistrzostwo Polski w klasie Superstock 1000 w sezonie 2018

Sportowy idol:

Valentino Rossi, Andrea Doviziozo, Chaz Davies

Hobby:

Wyścigi, motoryzacja, sporty ekstremalne, transport